Pagina's

woensdag 14 januari 2015

Sissy, de slissende slang!

Dit is Sissy en zij is een slang.
En Sissy is echt voor niemand bang!
Sissy is vrolijk en lacht altijd!
Nooit raakt Sissy haar goede humeur kwijt.

En toch is er nóg iets wat bijzonder aan Sissy is.
Ja, echt waar, er was tóch een beetje iets mis.
En dan bedoel ik niet de vlekken op Sissy's huid.
En ook niet haar ogen, al steken die wel een beetje uit.

Maar Sissy heeft een klein spraakgebrek,
Ik hoor je denken: dat kan ook niet anders met zo'n bek.
Maar het lag écht niet aan Sissy's gespleten tong, dat geslis.
Naast die tong was er nog iets anders mis.

Sissy had al heel veel dokters gezien en gesproken,
Maar geen van hen had het raadsel tot nu doorbroken.
Ze wisten niet waarom Sissy zo bleef slissen,
En naar de werkelijke reden bleef het gissen.

Maar Sissy trok zich er niks van aan,
En liet zich er niet door uit het veld slaan.
Ze bleef lachen en sliste er vrolijk op los,
En kronkelt nog altijd door het bos.

Dus loop je door het bos of gras en zie je een slissende, lachende slang,
Denk dan aan dit verhaaltje en wees niet te bang!
Maar houd afstand zodat je zeker weet dat je je niet vergist!
Want niet iedere slang is lieve Sissy, maar wel elke slang slist!

Januari 2015

dinsdag 13 januari 2015

Jos: de eekhoorn met het roze strikje

Er was eens een eekhoorntje, dat woonde in het bos.
Het klinkt misschien gewoontjes, maar zijn naam was Jos.
Zijn naam was misschien gewoontjes, maar Jos was dat niet!
Eigenlijk was hij heel bijzonder, bijzonderder dan Jos vind je eekhoorntjes niet!

Jos had bijvoorbeeld altijd honger, altijd trek!
Had hij net zijn eten op, dan wilde hij meteen weer een snack!
De hele dag at hij en duwde hij zijn wangetjes vol,
Maar hoeveel hij ook at, zijn buikje werd nooit te bol.

De andere eekhoorntjes waren daarom best een beetje jaloers op hem,
Dus ze kletsten over hem en als hij in de buurt kwam dan dempten ze hun stem.
Dan spraken ze zachtjes, zodat Jos het niet kon horen....
Maar daar hadden ze het mis, want Jos had ook nog eens supersonisch goede oren!

Hij kon alles horen, wat iedereen zei.
Of iemand nou ver weg was, of heel dichtbij.
Hij hoorde de mensen, de dieren en zelfs de blaadjes aan de bomen.
Er was geen geluid op aarde dat aan de oren van Jos kon ontkomen.

Maar Jos deed steeds of hij de andere eekhoorntjes niet hoorde.
En hij ging door met nootjes zoeken en deed alsof hij zich nergens aan stoorde.
Hij liep rond door het bos, kijkend en zoekend naar nootjes op de grond,
En als er andere eekhoorntjes waren dan had Jos een grote glimlach om zijn mond.

Maar diep van binnen had Jos eigenlijk best veel verdriet en pijn,
Want hij had het gevoel dat hij niet zichzelf kon zijn.
Jos was geboren in het lijf van een eekhoorntjes jongeman.
Ja en? Hoor ik je denken, wat is nou het probleem dan?

Het probleem is nogal moeilijk, maar ik zal het je proberen uit te leggen,
Jos vertelt het zelf niet zo vaak, hij vindt het moeilijk om te zeggen.
Als je Jos echt zou kennen, dan zou je weten dat hij zich eigenlijk een meisje voelt.
Maar hoe kan dat nou? Hoe is dat nou weer bedoeld?

Jos heeft het gevoel dat hij een meisje is en dat meent hij écht.
Het is niet zomaar een grapje, of iets dat hij zomaar zegt.
Hij weet het, hij voelt het, maar uitleggen kan hij het niet.
Het is iets dat je weet, niet iets dat je ziet.

Toen Jos dit voor het eerst tegen zijn papa en mama zei, keken ze hem heel lang aan.
Jos was bijna bang, dat ze nooit meer aan het praten zouden slaan.
Maar toen zei mama met een zucht: "weet je het zeker lieve Jos?"
En papa vroeg: "het is toch niet omdat iemand je pest hier in het bos?"

Maar Jos moest huilen en legde uit hoe het voor hem zat,
Dat hij in plaats van stoere broeken en petten, liever jurkjes en strikken had.
Dat hij niet hield van in de bomen klimmen en kattenkwaad uithalen,
Maar veel meer van kletsen en giechelen en de meiden met hun verhalen!

Papa en mama namen Jos mee naar een eekhoorn psycholoog,
Die na heel veel praten met Jos aan mama en papa vertelde dat Jos dit niet uit zijn duim zoog.
Hij had dan wel het lijf van een eekhoornman,
Maar bij zijn hersenen was daar geen sprake van!

Zijn hersenen leken meer op die van een eekhoornvrouw,
En daardoor kwam het dat zijn hoofd eekhoornvrouwtjes dingen wou.
Papa en mama begrepen het toen,
En Jos mocht toen een aantal dingen anders gaan doen.

Vanaf dat moment besloot Jos dat hij klein ging beginnen!
En hij kocht een mooi lintje van roze linnen.
Daarvan maakte hij een mooie strik voor in zijn haar.
En sindsdien draagt hij dat en niemand kijkt er echt naar!

Voor Jos is dit voorlopig even genoeg,
Maar de psycholoog had ook gezegd: "het is nog vroeg.
Het kan zijn dat je straks helemaal als een eekhoornmeisje wil leven
Als dat zo is, bel me dan even."

Maar Jos weet niet of dat nodig gaat zijn.
Voorlopig voelt hij zich wel weer even fijn.
Hij loopt gewoon weer glimlachend door het bos, tussen de bomen
En laat alles gewoon op zich af komen.

En iedereen die om Jos lacht, die is gewoon stom,
Jos probeert zichzelf te zijn en wie dat niet snapt is dom.
We zijn allemaal anders, maar toch allemaal gelijk.
Van buiten zijn we anders, van binnen zijn we allemaal even rijk!

januari 2015