is een vreselijke klier.
Hij zit de andere rendieren heel vaak te pesten,
en soms slaat hij er zelfs wel eens een buiten westen!
Zijn lievelings pest doel is Rudolf, de stakker.
Hij is niet zo groot en sterk, gewoon, een beetje zwakker.
Daarom is het voor Alexander makkelijk zat,
wamt arme Rudolf, is het langzaamste van de hele stad.
En dus pest Alex hem keer op keer.
En is het een nieuwe dag, dan begint Alex gewoon wéér!
Rudolf werd er erg verdrietig van,
zo erg, dat hij er wel van huilen kan!
Al Rudolfs vriendjes lopen hard weg
als Alex aan komt lopen, nou zeg!
Ze zijn voor Alex net zo bang!
Voor je het weet jaagt Alexander hen zelf op stang!
En dus is het makkelijker voor hen om mee te pesten.
Zodat Alex allerlei nieuwe trucjes op Rudolf uit kan testen.
Ze pesten mee en doen tegen Rudolf heel erg stom,
Maar mee-pesten, is eigenlijk gewoon dom!
Op een dag was de woede van Alex weer groot.
Hij sloeg op Rudolfs neus en deze werd rood!
Rudolf moest huilen en vond het niet fijn,
waarom moest hij altijd het pispaaltje zijn?
De Kerstman kwam ook weer eens langs dit jaar.
En hij zag Alex en Rudolf vechten met elkaar.
Hij zag dat Alex Rudolf heel erg hard sloeg
en met harde stem riep hij: "En nu is het genoeg!"
"Wat denkl je dat je aan het doen bent, Alexander?
Waarom zoek je niet een sterkere tegenstander?
Waarom heb je het altijd op Rudolf gemunt?
Waarschijnlijk omdat je verder niemand aan kunt?"
Alex zijn ogen werden van verbazing groot
en vervolgens kleurden zijn wangen van schaamte rood.
Hij wist dat de Kerstman een beetje gelijk had,
Rudolf was nu eenmaal de zwakste van de stad.
De Kerstman liep naar Rudolf, heel traag
En stelde hem de volgende vraag:
"Rudolf, hoe zou jij het vinden,
als we jou eens voor mijn slee binden?"
"Ik heb iemand nodig in mijn rendieren groep,
kijk daar staan ze, op de stoep!
Het voorste plaatsje in de rij is leeg,
ik zou willen dat jij die plaats kreeg"
"Want als we op jouw gezicht een lach laten verschijnen,
dan zullen je tranen vanzelf verdwijnen.
Dan zal je neus gaan glimmen en gloeien,
en hoeven we niet meer in het donker te stoeien!"
En zo gebeurde het van de een op de andere dag,
dat Rudolf nu met de slee van de Kerstman mee mag!
En Alex, die had lekker vette pech,
want zijn pest doel was nu steeds met de Kerstman weg!
Nu had Alex niet meer zo'n grote mond,
en toen de hele groep rendieren om hem heen stond.
Werd hij best een beetje bang,
maar dat duurde niet zo lang.
Hij besloot dat hij niemand meer mocht plagen
en dat hij Rudolf om vergeving zou vragen.
Hij zou sorry zeggen voor wat hij had gedaan.
En Rudolf mocht hem dan best ook op zijn neus slaan.
Want dat hij verdiend,
Hij wilde nu gewoon een vriend.
Maar Rudolf wilde Alex niet slaan,
want dan zou hij in Alex zijn schoenen staan!
Hij wilde niemand slaan en niemand pesten
en ook geen nieuwe trucjes testen.
Rudolf was dan wel niet zo sterk als de rest.
maar aan pesten heeft hij de pest!
Dus Rudolf gaf Alex een hand,
En nu staan ze samen aan één kant.
In de stad wordt er niet meer gepest,
niet door Alex, en ook niet door de rest!
En zo hoort het te zijn,
want pesten is niet fijn!
Anderen pesten is gewoon stom,
en als je er aan mee doet, ben je hartstikke dom!
