in een donkergrijs verleden
woonde er op de kamer van Ted
een heel echt monster, onder het bed.
Het monster was harig en blauw
en hij hield absoluut niet van kou!
Hij woonde daar al lang onder dat bed,
En had er meestal enorme pret!
Iedere avond als de lamp uitging,
En Ted's broek stil over de stoel hing,
dan ging het monster lopen pesten.
Hij wilde Ted graag uittesten!
Ted riep altijd: "ik ben voor niks en niemand bang!"
Maar dat riep hij dus niet zo lang,
Want toen het monster aan zijn tenen kriebelde,
Was het niet Ted, maar het monster dat giebelde!
Ted lag opgekruld, deken onder zijn neus, in bed van schrik
Zijn ogen van het huilen zo dik.
Gillen kon hij al niet meer,
Want zijn keel deed inmiddels al zeer.
zoveel lawaai van Ted was ze niet gewend.
Ook papa kwam de trap op gesprint,
hartstikke bezorgd om zijn lieve kind!
Mama had een prachtig plan:
we gaan stofzuigen, want daar houden monsters niet van!
Als er geen stof meer onder je bed ligt, om mee te spelen,
gaat hij zich vanzelf vervelen!
Dus nu stofzuigt Ted elke dag onder zijn bed voortaan,
en het Monster vond er inderdaad niks meer aan!
Hij is nu 's nachts niet meer tot last,
want hij woont nu in Ted's klerenkast!
En als het monster hem nu toch nog plaagt,
terwijl Ted er niet om heeft gevraagd,
dan zet hij snel een stoel voor de kast
en zit het monster lekker vast !
Zo kan Ted weer lekker slapen,
En zit op school niet meer te gapen.
En mama vindt het ook keigoed,
omdat Ted zijn kamer zelf stofzuigen moet!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
dank je wel voor je reactie!