zonder dat Liesje het eigenlijk zag.
Ze slikte zomaar een kabouter in,
en dat was van alle ellende het begin.
De kabouter zat gewoon in een hap brood,
kabouters zijn nu eenmaal niet zo groot.
Vandaar dat Liesje hem niet kon ontdekken,
en hij naar binnen kon vertrekken.
Nu zit de kabouter in haar hoofd,
maar zo is er niemand die haar gelooft!
De kabouter zit in haar hoofd en schreeuwt,
of het nou zonnig is, regent of sneeuwt.
dan gaat Liesje heel hard zingen.
Want als ze maar hard genoeg herrie maakt,
weet ze zeker dat de kabouter moe raakt.
Dan is hij soms heel even stil,
en dat is precies wat Liesje wil.
Maar dat is nooit van lange duur,
dan begint hij weer opnieuw en kijkt zuur.
De kabouter heeft vaak een boze bui,
dan noemt hij Liesje dom, zielig en vaak ook lui.
Dan scheldt en schreeuwt hij, leuk is dat niet,
en dat doet Liesje heel veel verdriet.
Soms moet Liesje ervan huilen,
en gaat ze bij papa en mama schuilen.
Maar als ze hen vertelt van de kabouter in haar hoofd,
dan ziet ze aan hun blikken, dat ze niet wordt geloofd.
Mama zegt dan: "kabouters bestaan niet mijn lieve kind,
Je moet zorgen dat je een écht vriendinnetje vindt."
En papa doet daar nog een schepje bovenop:
"zet die kabouter van je gewoon uit je kop!"
En zo voelt Lesje zich heel erg alleen,
maar dat vond de kabouter toch wel erg gemeen!
Hij was toch bij Liesje, wat zeurde ze nou??
En hij zei: "Je geeft me stank voor dank, terwijl ik heel veel van je hou!"
Liesje keek op van deze zin van de kabouterstem,
kwam deze zin echt, zeker weten van hem?
Zei hij nou dat hij van Liesje hield? Echt Waar?
Dat vond ze na al zijn pesterijen, toch best een beetje raar.
"Sorry kabouter, dat ik je iets belangrijks vraag,
maar ik wil een eerlijk antwoord graag.
Als je zegt dat je zoveel van mij houdt,
waarom doe je dan steeds zo stout?"
"Ik ben een leerling-kabouter en ik weet nog niet zo goed,
hoe ik meisjes zoals jij helpen moet.
Dus roep ik soms maar wat in het rond,
maar vaak denk ik: ik hield beter mijn mond!"
"Je wilt me dus helpen zeg je, maar waarom?"
"Dat weet ik nooit voor ik in iemands hoofd kom.
Wij kabouters worden naar iemands hoofd gestuurd,
als er problemen zijn in iemands buurt."
"Als kabouter moet ik dan gaan zoeken,
in alle gaatjes en in alle hoeken,
van jouw jonge meisjes brein,
wat bij jou het probleem zou kunnen zijn."
"Soms worden kindertjes gepest,
of zijn ze anders dan de rest.
Dan voelen ze zich alleen,
en dan gaat er dus soms een kabouter heen."
"Die kabouter denkt dan met het kindje mee,
en zo zijn ze met z'n twee.
Zo kunnen ze alle pestkoppen aan,
of samen aan het spelen gaan."
Zo raakte Liesje met de kabouter in gesprek,
en ze dacht: zo'n kabouter in mijn hoofd is nog niet zo gek!
we kunnen samen door het leven gaan
en ik zal nergens meer alleen voor staan!
Dus nu is de kabouter Liesjes kleine, grote vriend,
en dat hebben ze allebei wel verdiend.
Want ze hebben samen heel hard aan hun vriendschap gewerkt,
en dat heeft geholpen zoals je merkt!
Liesje is nooit meer alleen,
heeft altijd de kabouter om zich heen.
Ze spelen, lachen, ruziën en praten,
en Liesje hoopt dat hij haar nooit meer zal verlaten.
Ook papa en mama geloven Liesje nou.
Want dat is wat de kabouter graag wou.
Hij heeft via Liesje met papa en mama gepraat
en laten weten hoe het met hoofdkabouters er aan toegaat!
Papa en mama konden het eerst niet helemaal geloven,
maar ze moesten aan de kabouter beloven,
dat ze het toch zouden proberen,
want de kabouter kon ook papa en mama veel dingen leren.
De kabouter liet mama via Liesje weten,
wat ze nu toch verkeerd gedaan had met het eten.
Hij gaf haar een nieuw recept en een gouden tip,
en toen was mama overtuigd, in een wip!
Ook papa werd via Liesje door de kabouter van advies voorzien,
hij had problemen met zijn schuurmachien,
De kabouter vertelde via Liesje de oplossing van het probleem stap voor stap,
en zo was ook papa overtuigd in één klap!
Ze vinden de kabouter nu eigenlijk wel fijn
en laten hem gewoon een onderdeel van het gezin zijn.
Want hij zit nu eenmaal in Liesjes hoofd,
en het maakt niet uit of niemand dat verder gelooft!
Want Liesje, papa en mama weten het heel zeker!
de kabouter verdient een drie dubbele beker.
Want hij helpt Liesje als het echt nodig mocht zijn,
en dat vindt het hele gezin gewoon fijn!
(geïnspireerd door het boek "een kabouter in je hoofd" van Christine Nöstlinger)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
dank je wel voor je reactie!